Η Ιστορία της Ψυχολογίας 2ο Μέρος

Στο 2ομέρος της Ιστορίας της Ψυχολογίας, θα δούμε τα τρία μέρη όπου διακρίνεται η ψυχή αλλά και η ανάγκη για να υπάρχει μεταξύ τους ισορροπία.

Τα 3 μέρη λοιπόν, είναι:

Ο αναβάτης  δηλαδή το λογικό

Το καλό άλογο δηλαδή το θυμικό και

Το κακό άλογο δηλαδή το επιθυμητικό.

Σύμφωνα με τον Πλάτων ‘’ Ανάδειξη της σημασίας των εσωτερικών συγκρούσεων μεταξύ των επιθυμιών και του λόγου, η ισχύς των τυφλών, ασυνείδητων παθών και η έκφρασή τους στα όνειρα.’’ Προσπαθώντας, έτσι να εξηγήσει  την ισορροπία μεταξύ των 3 μερών της ανθρώπινης ψυχής.   

Επίσης, στην ιστορία της ψυχολογίας συναντάμε και τα λεγόμενα ψυχικά φαινόμενα τα οποία δεν είναι άλλα από τις συναισθηματικές  πτυχές, οι βουλητικές πτυχές και οι γνωστικές πτυχές. 

Σημαντικό είναι να σημειώσουμε σε αυτό το σημείο τα λόγια του Αριστοτέλη για την καρδιά και την ψυχή. ‘’Η ψυχή είναι η πρώτη εντελέχεια του οργανικού σώματος, η πραγμάτωση των δυνατοτήτων και ικανοτήτων του. Η σχέση σώματος – ψυχής αποτελεί σχέση ύλης- μορφής. Η ψυχή είναι η ενέργεια, το δυναμικό του οργανισμού και όχι απλώς η κίνηση.’’ Ενώ για την καρδιά και το σώμα είπε : ‘’  Η καρδιά είναι η βάση της ζωής και της ψυχής

Σώμα και ψυχή αποτελούν μια ενιαία ουσία, ψυχοσωματική ενότητα μονισμός σε αντίθεση με τον πλατωνικό δυϊσμό (αν και η διάκριση μορφής-ύλης εμπεριέχει δυϊσμό).’’

Τέλος, να αναφέρουμε ότι η μετά-Αριστοτελική περίοδος βρίσκει τους φιλοσόφους να μην σταματούν να ασχολούνται με τα ψυχικά φαινόμενα, παρόλα αυτά να μην προσφέρουν πολλά στην ανάπτυξη της ψυχολογικής σκέψης, με εξαίρεση τον Γαληνό (129-200 π.Χ.)‏

Ο Γαληνός λοιπόν, ισχυρίστηκε ότι το πνεύμα διακρίνεται σε:

•       «ψυχικό» με έδρα τον εγκέφαλο,

•       «ζωτικό» με έδρα την καρδιά και

•       «φυσικό» με έδρα το ήπαρ

Έτσι, Το βιολογικό του δόγμα, ο «γαληνισμός», επεκράτησε στην ευρωπαϊκή ιατρική επί δεκατέσσερις αιώνες.

Πηγές: Δαφέρμος, Μανόλης, Το ιστορικό γίγνεσθαι της ψυχολογίας, 2010,Gutenberg - Γιώργος & Κώστας Δαρδανός